Το γερμανικό Χριστουγεννιάτικο γλυκό αυτό είναι μια πολύχρωμη συλλογή από καρύδια, σταφίδες, φρούτα του δάσους, ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, μάρτζιπαν, παραδοσιακά μπαχαρικά των Χριστουγέννων όπως κανέλα, γαρύφαλλο, κάρδαμο και μοσχοκάρυδο, ρούμι ή κονιάκ και μπόλικο βούτυρο.
Το αρχικό σχήμα του στόλεν ήταν μια μεγάλη πλεξίδα και συμβόλιζε τον Χριστό μωρό, τυλιγμένο στις φασκιές.
Την εποχή της Νηστείας δεν επιτρεπόταν οι φούρνοι να χρησιμοποιήσουν βούτυρο, παρά μόνο λάδι από ρέβα.
Τον 15ο αιώνα στην Σαξονία, ο πρίγκιπας Elector Ernst και ο αδερφός του, έστειλαν γράμμα στον τότε πάπα Νικόλας ζητώντας να επιτραπεί να χρησιμοποιηθεί βούτυρο γιατί δεν ήταν καθόλου υγιεινό, αλλά το αίτημα δε έγινε δεκτό.
Το 1492 τελικά ο Πάπας Innocent VIII έστειλε ένα γράμμα, γνωστό και ως γράμμα του βουτύρου, που έδινε την άδεια στον πρίγκιπα να χρησιμοποιεί βούτυρο μόνο γι’ αυτόν και την οικογένειά του.
Οι υπόλοιποι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν βούτυρο, αλλά θα έπρεπε να πληρώνουν το 1/20 της τιμής για να χτιστεί ο καθεδρικός ναός στο Freiberg. Όλα αυτά σταμάτησαν όταν η Σαξονία υιοθέτησε τον προτεσταντισμό.
Σιγά-σιγά το στόλεν εξελίχθηκε από ένα απλό, ελάχιστα γλυκό ψωμάκι, σε ένα πολύ πλούσιο κέικ.
