Μας έρχεται από την Κρήτη!
Το μαγγίρι (μαγκίρι) είναι ένα παραδοσιακό έδεσμα -φρέσκο ζυμαρικό- που καταναλωνόταν από τις φτωχές κυρίως οικογένειες και ήταν ένα φαγητό που παρέπεμπε στις εποχές της φτώχειας και της ανέχειας.
Τα υλικά της παρασκευής του -το αλεύρι και το νερό- υπήρχαν σε κάθε σπίτι και ήταν η εύκολη λύση για να χορτάσουν τα πεινασμένα στόματα.
Αρκούσε να ανοίξεις φύλλο και να το βράσεις. Τρωγόταν με τριμμένο αθότυρο και σκέτο τις περιόδους νηστείας.
Υλικά και παρασκευή:
Μιά κούπα αλεύρι σταρένια, μιά κούπα αλεύρι σκληρό, μισή κούπα χλιαρό νερό, μισό κουταλάκι αλάτι, 1-2 κουταλίες ελαιόλαδο.
Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν το σχήμα του που ήταν τετράγωνο διαστάσεων 2Χ2 εκατοστών.
Η βασική του μορφή ήταν φρέσκο ζυμαρικό μέσα σε σούπα. Αλλες εκδοχές ήταν ένα μέρος του ζυμαρικού να τηγανιζόταν και να έπεφτε μετά κι αυτό στη σούπα, έτσι ώστε να υπάρχει αντίθεση του τραγανού με το μαλακό.
Η ονομασία του εικάζεται ότι πάρθηκε από το οθωμανικό χάλκινο νόμισμα mangir που είχε μηδαμινή αξία.
Η παραλλαγή που παρουσιάζουμε είναι ένα ζυμαρικό, μια πολύ φαρδιά χυλοπίτα, που μαγειρεύεται η μισή δόση βραστή, σε ζωμό αρνιού και η άλλη μισή τηγανιτή. Πασπαλίζεται με ανθότυρο. Εξαίσιος συνδιασμός τραγανού με ζουμερό ζυμαρικο
